بازیافت زباله در پارک ها

راهکارهایی برای ترویج بازیافت در پارک

این مطالعه در پارک ملی Ditchling Beacon باهدف کمک به حفظ طبیعت و پرورش یک سبک زندگی پایدار انجام شد درحالی که فضای مناسب برای فعالیت‌های تفریحی مانند دوچرخه سواری یا پیاده روی را نیز فراهم می کند. چنین مکان هایی اغلب با چالش هایی ازجمله دفع زباله های تولید شده مواجه هستند. فعالیت هایی مانند جداسازی زباله، کمپوست سازی یا ابتکارات آموزشی می‌تواند فرهنگ مراقبت از محیط زیست را تقویت کند. اگر این مشکل گسترده شود، تولید زباله و راه‌های دفع آن را نیز در برمی‌گیرد. مدیران پارک می‌خواهند تجربه نهایی بازدیدکنندگان را به نمایش بگذارند اما درعین حال، آنها در قبال طبیعت و محافظت از آن مسئول هستند. مطالعات موجود الگوهای رفتاری بازدیدکنندگان را تحلیل کرده و تلاش می‌کنند تا بهترین مکان را برای به حداکثر رساندن نرخ بازیافت تعیین کنند. اثبات شده است که قرار دادن سطل زباله نزدیک به ورودی پارک می‌تواند دسترسی کامیون‌های دفع را ساده‌تر می‌کند اما احتمال اینکه بازدیدکنندگان زباله را به درستی دفع کنند بسیار کم است. در این مطالعه بر ضرورت ایجاد ایستگاه‌های بازیافت در نزدیکی فضای سبز تاکید شده است. حدود ¾ بازدیدکنندگان زباله خود را به درستی دور ریخته و بازیافت می کنند؛ برهمین اساس، می‌توان گفت که بازدیدکنندگان دانش و اراده بازیافت را دارند. این امر می‌تواند منجر به آموزش بیشتر بازیافت شود. کرامیتسوگلو و ساگاراکی در مطالعات خود دریافتند که عناصر مختلف در طراحی سطل بازیافت مانند شکل، اندازه و رنگ نرخ بازیافت بالاتر را تسهیل می کنند. سازگاری و نصب علائم صحیح می تواند به همان اندازه که کاربران به دنبال دفع زباله خود هستند، مهم و موثر باشد. برخی محققان معتقدند که سیاست به اصطلاح "هیچ ردی باقی نگذار" موثرترین سیستم بازیافت پارک ملی است.

از بازدیدکنندگان خواسته شد تا زباله خود را هنگام بازگشت به خانه دور بریزند؛ در نزدیکی ایستگاه های بازیافت دوربین نصب کردند تا کاربران را به رفتار صحیح دفع زباله تشویق کنند. زباله پلاستیکی یکی از پرحجم ترین و آسان ترین زباله‌ها برای بازیافت است.  اگر 75 درصد از بازدیدکنندگان یک بطری قابل استفاده مجدد با خود داشته باشند، انتظار می‌رود مناسب ترین راه حل دسترسی به منابع آب آشامیدنی در تمام محوطه پارک باشد. درنهایت، از راه حل‌های نوآورانه تری مانند نصب سطل زباله هوشمند یا دستگاه فشرده سازی زباله در پارک نیز می توان کمک گرفت. آیا می توان این طرح را در یک پارک ملی اجرا کرد؟ و یا محیط پارک؟

وظیفه بازدیدکنندگان پارک

بازدیدکنندگان به عنوان افرادی فعال تعبیر شده اند که از پیاده روی و ورزش در طبیعت لذت می برند. برای درک بهتر نیازهای این گروه از کاربران، در اینجا به شناسایی طرح‌های ظروف بازیافت موجود در پارک ملی Ditchling Beacon  پرداخته ایم. در این سفر، کاربر از دیدگاه یک کاربر معمولی تصور شده است؛ بازدید کننده ای که قصد دارد زباله را دور بریز و آنها را بدون دردسر بازیافت کند. درطول سفر، ظروف مختلف با رنگ و اندازه متفاوت را مشاهده کردیم که به راحتی در محل های مناسب دور ریخته می شدند. درنظر گرفتن این جزئیات برای درک نیازهای طراحی و قابلیت استفاده گروه کاربر فعال بسیار مهم است.

مواد

تمام ظروفی که شناسایی کردم از آلیاژهای فلزی یا پلیمر ساخته شده بودند. سطل های چرخدار ظروف پلیمری (پلاستیک) در سمت چپ تعبیه شده بودند که به نظر می رسید ممکن است برای همیشه از آنها استفاده شود و سطل ظروف فلزی در زیرزمین (سمت راست) قرار داشت. همانطور که در شکل زیر آمده است، برخی ظروف فلزی با درب لاستیکی نیز در اطراف ورودی (وسط) تعبیه شده بودند.

شکل 1:

رنگ

ظروف درنظر گرفته شده برای زباله های آلی سبز رنگ هستند؛ سبز یکی از دو رنگی (دیگری قهوه ای است) است که معمولا برای این نوع زباله ها استفاده می شود. ظروف بازیافت شیشه به رنگ آبی تیره، با لبه های رنگارنگ در اطراف دهانه بودند که نشان می دهد آنها از کدام رنگ شیشه استفاده می کنند. ظروف زباله های معمولی فلزی و به رنگ خاکستری و سیاه هستند؛ این نیز یک انتخاب استاندارد برای این نوع زباله است. در شکل زیر نمونه ایی از این سطل ها ارائه شده است.

شکل 2:

درنهایت، ایستگاه بازیافت ضایعات پلاستیکی که شامل بطری های PET و سایر مواد پلیمری می شود به رنگ سبز کم رنگ هستند. با این حال، در ایستگاه اتوبوس از یک سطل آبی برای بازیافت استفاده می شود. سطل های سبز رنگ در سمت راست برای پسماند آلی نصب شده بودند.

محل قرارگیری ظروف

به طور معمول، ظروف بازیافت در سراسر شهر نصب شده اند. در چنین طرحی، شیشه و فلز به راحتی دفع می شوند. در مناطق پر رفت و آمد، مانند ایستگاه های اتوبوس یا پارک‌ها نیز برای پیک نیک سطل های کوچکتری قرار داده اند که معمولا از فلز ساخته می شوند و استحکام بالایی در شرایط آب و هوایی دارند. ظروف ضایعات پلاستیکی همچنین در نزدیکی مغازه ها و بازار نصب شده اند تا دفع زباله برای اشخاص آسان تر شود.

سهولت استفاده

به شکل زیر دقت کنید.

شکل 3:

درب اکثر ظروف به سهولت باز و بسته می شود. برای بزرگسالان ظروف کوچکتر در پارک ها و ایستگاه های اتوبوس نصب شده است که به راحتی توسط کودکان یا افردای که از ویلچر استفاده می کنند قابل استفاده است. استفاده از این سطل های زباله با یک دست امکان پذیر است؛ به استثنای سطل فلزی که بایستی از هر دو دست کمک گرفت.

نتیجه گیری

در این بررسی مشخص شد که جمع آوری و دفع مناسب زباله در محیط پارک طبیعی می تواند یک چالش باشد. اگرچه اکثر بازدیدکنندگان مایل به شرکت در چنین فعالیت هایی هستند اما تصمیم گیری درمورد مکان نصب سطل زباله و چگونگی فرهنگ سازی آن همچنان مبهم است. بسیاری از ایستگاه های بازیافت موجود جاگیر و غیرجذاب هستند. علائم گیج کننده یا نامشخصی دارند که ممکن است نرخ بازیافت را کاهش دهد. درنهایت، این سوال مطرح است که طراحی سطل بازیافت چگونه باشد تا علاوه بر اینکه به تولید پایدار برسد، بتواند به خوبی به اهداف خود نیز دست یابد. باتوجه به یافته های حاصل از این مطالعه، بایستی بر جنبه زیبایی شناختی، قابلیت استفاده (قابلیت درک) و ساخت این نوع سطل های بازیافت تاکید کرد. به قول معروف زیبایی در چشم بیننده است. با این حال، حقیقت این است که جنبه اساسی زیبایی شناختی با واکنش عاطفی فرد به شکل، رنگ یا بافت مرتبط است. مهم ترین نتیجه به دست آمده در اینجا درک این بود که نه تنها رنگ و شکل مهم است، بلکه مواد مورد استفاده برای طراحی نیز بر چگونگی درک کاربران نیز تاثیر می گذارد. در یک پارک طبیعی، بازدیدکنندگان می خواهند زمان خود را در طبیعت بگذرانند و ازطرفی، قدردان طبیعت بکر و زیبای آن باشند. مهم ترین مسئله در این سفر دفع درست و راحت زباله است. در این طرح باید مشخص شود چه نوع زباله به کدام سطل ریخته شود و حتی نحوه بازیافت آن را به کاربر نشان دهند. یکی از سخت ترین جنبه های طراحی مدرن، انتخاب مواد و فرایند ساخت است. به طور کلی، انتخاب مناسب مواد به خودی خود یک هنر است که شامل سازش های زیادی است؛ برای مثال برخی مواد پایدارتر اما در شرایط آب و هوایی آسیب پذیرتر هستند. درنظر گرفتن مواد در ابتدای مراحل طراحی موفقیت آن را تضمین می کند.