اسلحه پلیمری یا فلزی؟

قاب‌های پلیمری اسلحه درمقایسه با قاب‌های فلزی

این روزها، اسلحه‌ها با قاب‌های فولادی (یا آلیاژ معمولا آلومینیوم) یا پلیمر ساخته می‌شوند. آیا استفاده از این مواد واقعا تغییری در انتخاب ما ایجاد می‌کند و آیا یکی بهتر از دیگری است؟ بیایید باهم نگاهی به برخی از نقاط دقیق تر قاب‌های اسلحه بیندازیم و ببینیم از چه ماده‌ای ساخته شده است.

اگر حافظه پیر و ضعیف من درست کار کند، هکلر و کُخ در سال 1970 ، قاب پلیمری را برای اسلحه پیشنهاد کردند. به این ترتیب قاب پلیمری برای اسلحه‌ها ساخته شد. ساخت این قاب در آن روزها حرکتی بسیار انقلابی بود. وزن آن 28.9 اونس بود.

در سال 1988، Glock 17 اولین اسلحه‌ای بود که با قاب پلیمری ساخته شد. اولین بار که در سواحل امریکا استفاده شد را به خاطر دارم؛ "یک اسلحه پلاستیکی؟!" صدای جنجال و اضطراب در فضا می‌پیچید. بسیاری از تیراندازان آن را فقط یک اسلحه ساخته شده از پلاستیک می‌دیدند. آیا می‌توان از آن استفاده کرد؟ آیا منفجر می‌شود یا می‌شکند؟ ممکن است هرگز کار نکند! فراتر از آن، چه کسی در جهان آن را می‌خرد؟ رسانه‌ها داستان‌های متعددی از اینکه چگونه این اسلحه‌های گلاک جدید در هواپیماها قاچاق شده و گسترش یافته‌اند را منتشر می‌کردند. منظورم این است که کل اسلحه از پلاستیک ساخته شده است! گذر زمان به ما نشان داد كه چنین داستان‌هایی مطلقا بی اساس هستند (مانند بیشتر داستان‌هایی كه رسانه‌ها راه می‌اندازند). بله، عادلانه است که بگوییم گلاک 17 با ورود به کشور با مخالفت‌هایی روبرو شد.

بیش از نیمی از سازمان‌های مجری قانون در کشور ما استفاده از گلاک 17 را تایید می‌کنند و البته تعداد آنها در زرادخانه‌های غیرنظامی نیز اندک نیست. هر تیراندازی حداقل یک اسلحه گلاک دارد. تا آن زمان، تنها اسلحه‌ای که وجود داشت اسلحه فولادی بود. قاب‌هایی که از آلیاژ آلومینیوم ساخته شده بودند سبک تر از فولاد بودند.

بیشتر مردم از تغییر و تحول متنفر هستند (حتی من). اگر نتوانیم با این تغییرات کنار بیاییم، توان تغییر دوباره آن را نداریم! کسانی که اسلحه 1911 یا Browning Hi-Power  قاب فولادی داشتند، به احتمال زیاد اسلحه‌های طراحی شده توسط John Moses Browning را به طمع یکی از اسلحه‌های پلاستیکی جدید کنار گذاشتند. با این حال، چند تیرانداز از این تحول جدید عبور کرده و میوه ممنوعه را چشیدند. و همانا، این میوه ممنوعه شهد شیرین بود! و آنها از شهد شیرین گفتند و خوب بود.

از مزایای اسلحه‌های پلیمری بیشتر بدانیم

اول از همه، وزن اسلحه‌های پلیمری سبک‌تر از اسلحه‌های فولادی است. به عنوان مثال، وزن یک گلاک 17، 24.87 اونس است. همچنین یک 1911 قاب فولادی، باتوجه به عوامل مختلف، می‌تواند حدود 35-40 اونس وزن داشته باشد. اسلحه‌های پلیمری وزن کمتری دارند، به ویژه امروزه که اسلحه‌های کوچک‌تر نیز در بازار عرضه می‌شوند. فرض کنید گلاک 43 فقط 16.23 اونس وزن دارد که تا 40 اونس هم می‌رود. حمل یک اسلحه کوچک و سبک بسیار راحت‌تر از حمل یک اسلحه سنگین است.

دوم، هزینه است؛ اگرچه پلیمر از فولاد سبک‌تر است اما اسلحه‌های قاب پلیمری گران‌تر از اسلحه‌های فولادی هستند. پلیمر نسبت به فولاد کم هزینه‌تر است. با این حال، اسلحه‌ها با قاب پلیمری می‌توانند نسبت به همتایان فولادی خود هزینه تولید کمتری داشته باشند.

سوم، قابلیت اطمینان است. اسلحه قاب پلیمری زنگ نمی‌زند. برخلاف فولاد، پلیمر هرگز زنگ نمی‌زند. در ساخت قطعات فلزی گلاک، از فرایند نیتروکربوریزاسیون فریتی به منظور پوشش قسمت‌های فلزی اسلحه استفاده می‌شود. این فرایند موجب کاهش چشمگیر خوردگی شده و قابلیت اطمینان اسلحه را افزایش می‌دهد. بدون تردید، اسلحه‌های گلاک از قابل اعتمادترین اسلحه‌های روی کره زمین هستند.

فولاد یا آلیاژ

اسلحه‌های ساخته شده از فولاد سنگین‌ترین هستند و آلیاژها در رده دوم ، بعد از آنها، قرار دارند. فرض کنید حمل این اسلحه سنگین همانند جمع کردن لنگر سنگین یک قایق است. آیا این کار خوشایند است؟ خیر. اسلحه‌های فولادی زنگ می‌زنند. حتی فولاد ضد زنگ نیز می‌تواند زنگ بزند؛ البته نه به سرعت فولاد کربن استیل. اسلحه‌های ساخته شده از فولاد به طور معمول دارای گریپ‌هایی هستند که توسط پیچ به یکدیگر متصل می‌شوند. هنگامی که اسلحه را در کنار بدن خود در یک روز گرم حمل می‌کنیم، این پیچ‌ها می‌توانند با عرق بدن خیس شده و زنگ بزنند. علاوه براین، عرق اغلب می‌تواند در زیر گریپ نفوذ کرده و عملکرد سلاح را مختل کند.

با این حال، اسلحه‌های فولادی ازلحاظ تاریخی عمر طولانی‌تری درمقایسه با اسلحه‌های پلیمری دارند و از دوام بیشتری نیز برخوردار هستند. نمونه‌هایی از اسلحه‌های فولادی ساخته شده در دهه 1800 وجود دارد که همچنان سالم باقی مانده‌اند. همچنین از آنجا که اسلحه‌های فولادی سنگین‌تر هستند، تمایل بهتری به جذب لگد دارند. در یک کلام، هرچه اسلحه سنگین‌تر باشد، معمولا هنگام شلیک فشار کمتری بر پلتفرم وارد می‌کند.

اسلحه‌ها تا قبل از ورود پلیمر، از فولاد ساخته می‌شدند. پس از آن، بیشتر سازندگان به دلیل ویژگی‌ها و محبوبیت پلیمر به آن روی آوردند. امروزه، ما شاهد افزایش تولید اسلحه‌های پلیمری در جهان هستیم. در سال 2019، والتر با ساخت اسلحه PPQ Q5 Match از پلیمر فاصله گرفت و پس از آن در سال 2020 توانست Q4 SF را تولید کند. اخیرا، اسمیت و وسون مدل CSX را با قاب آلومینیومی به بازار عرضه کردند.

درنتیجه، اگر اسلحه را برای رقابت و تیراندازی بخواهید، ممکن است به سمت اسلحه‌های قاب فولادی بروید. این بدان معنا نیست که اسلحه‌های پلیمری برای حمل دفاعی مناسب نیستند! خیر. برای حمل دفاعی، بسیاری از افراد به دلیل وزن و قابلیت اطمینان بالا از اسلحه‌های پلیمری استفاده می‌کنند. زمان، فراتر از هر شک و تردید به ما نشان داده است که اسلحه‌های قاب پلیمری دوام بالاتری از قاب‌های فولادی دارند. آنها ابزارهای عالی هستند که به طور کلی نیاز کمتری به نگهداری و تعمیر دارند. می‌توان اسلحه‌های فولادی یا آلیاژی را هم انتخاب کرد؛ آنها همچنان عملکرد خوبی دارند و خوب کار می‌کنند.