بهبود اقتصاد چرخشی در صنعت کفش
این مقاله یک پیشنهاد برای اقتصاد چرخشی را به عنوان راهی برای ارتقاء پایداری بیشتر در صنعت کفش ارائه می دهد. به عنوان بخشی از کار، ما اجزای اساسی کفش و مواد مورد استفاده در تولید کفش را مورد بررسی قرار دادیم. درحال حاضر، پیشنهادات جدید بر تولید کفش از ضایعات و مواد غیرقابل استفاده مجدد تاکید دارند. این مفاهیم جدید با ارزش افزوده و بازاریابی هدفمند بیشتر تاثیرات زیست محیطی صنعت را درنظر می گیرد. این امر تغییر مسیر صنعت کفش به سمت اقتصاد چرخشی را تقویت می کند. هدف از این مقاله بررسی آخرین مرحله اقتصاد چرخشی؛ بازیافت، آموزش و ارزیابی نقش مصرف کننده ازطریق جمع آوری، تصفیه و حمل مواد اولیه تولید کفش باهدف کاهش زباله در محل های دفن زباله است اما همزمان آگاهی از صنعت کفش را نیز افزایش می دهد.
کفش از تماس پا با زمین و محیط محافظت می کند. با توسعه شکار و کشاورزی، انسان شروع به ساخت محافظ پا برای زندگی روزانه خود کرد. از دوران ماقبل تاریخ تا عصر کنونی، مواد، مدل ها و اهداف درنظر گرفته شده برای استفاده از کفش دستخوش تغییرات بسیاری شده است. امروزه انواع مختلفی از کفش وجود دارد که به نوبه خود نشان دهنده سلیقه مخاطبان و بهره وری انبوه صنعت کفش است. انبوه سازی مولد به تدریج موجب نگرانی زیست محیطی شد و در قرن 21 صنایعی مانند صنعت کفش را ایجاد کرد که می خواهد در تولید خود پایدار باشد. امروزه در هر تولیدی، چرخه عمر محصول برای به حداقل رساندن مصرف انرژی، زمان ساخت، مواد و اثرات آن بر محیط زیست بررسی می شود. شرکت ها متعهد می شوند که به صورت کمّی اثرات زیست محیطی محصولات، از استخراج یا فرآوری مواد خام یا حتی منابع طبیعی، تولید، حمل و نقل و استفاده گرفته تا مقصد نهایی محصولات، ارزیابی اثرات بالقوه زیست محیطی بر منابع طبیعی، محیط زیست و سلامت جمعیت را ارزیابی کنند. در بررسی تولید کفش اثبات شد که در پنج مرحله چرخه عمر محصول آلاینده ترین مراحل مربوط به مرحله ماده و تولید بود که برخی نویسندگان ازجمله چیا و همکارانش دریافتند که اگر حجم مواد و تعداد اجزای کفش کاهش یابد، ضریب ارزش آنها تا 24 درصد کاهش می یابد. به همین منظور، این مقاله اجزاء، فرایند تولید و مواد مورد استفاده در تولید کفش را مورد بحث و بررسی قرار می دهد. تولیدات در وهله اول به دلیل استفاده از پوست های به کار رفته در تولید آنها از خواصی همچون دوام، انعطاف پذیری، نفوذپذیری در برابر هوا و آب، تنظیم دما، جذب رطوبت و سهولت نگهداری برخوردار هستند. از پوست گاو، بز، گوسفند، خوک و خزندگان برای این کار استفاده می شود. موادی که عمدتا پایدار بودند، نشان دهنده اقتصاد چرخشی از محصولات جانبی حیوانی و حتی کشتار آنها هستند اما ازطرفی، موجب نگرانی بشریت در مواجهه با کشتار حیوانات شد. درنتیجه، پوست های مصنوعی به گونه ای توسعه یافتند که هم دارای همان خواص پوست طبیعی باشند و هم پاسخگوی نیاز بالای بازار باشند اما درمقابل، نقطه ضعف این پوست های مصنوعی تولید آلودگی زیاد است. به طور کلی، هدف از این مطالعه ارائه راه حل های پایدارتر ازطریق استفاده از مواد زیست تخریب پذیر یا استفاده مجدد از مواد جدید است. در همین راستا، برخی شرکت ها مانند شرکت های پرتغالی از لباسهای استفاده شده، از تفاله های قهوه برای ساخت چوب پنبه، از ذرت و بقایای پلاستیک موجود در دریا استفاده می کنند. شرکت های پرتغالی به دلیل نگرانی های زیست محیطی مواد پایدار را طبقهبندی کردند. در اینجا در راستای حمایت از اقتصاد چرخشی در صنعت کفش، راهکارهای شناسایی پتانسیل اقتصاد چرخشی ارائه شده است.
اجزای کفش و فرایند تولید
کفش محصولی است که می تواند برای مصارف مختلف همچون ورزش، رسمی و غیررسمی استفاده شود. برای تولید کفش از مواد مصنوعی یا طبیعی مانند پوست حیوانات استفاده می شود. جنس کفش و طراحی آن نیز براساس اهداف کاربردی آن انجام می شود. در شکل زیر برای درک بهتر مواد مورد استفاده در ساخت کفش، اجزاء و عملکرد آنها ارائه شده است.
شکل 1:
باتوجه به تنوع اجزای کفش، اقدامات زیادی برای تولید آن انجام می شود. یک شرکت تولیدی در پرتغال این رویکرد را پیش گرفته است. تولید کامل کفش شامل چهار مرحله است. فرایند تولید از برش شروع می شود که در آن ومپ، کفی و آستر تولید می شوند. از موادی مانند پوست، اکریلیک، چوب پنبه که مقاوم هستند استفاده می شود. دو روش برای برش وجود دارد: قدیمی ترین فرایند، برش دستی است که با فشردن قالب روی مواد انجام می شود و برش اتوماتیک که به دلیل استفاده از سیستم های اسکنر برای خوانش و یکپارچه سازی سیستم ها با دستگاه های برش خودکار همچون کاتر یا واترجت یک روش جدید محسوب می شود.
خلاصه ی کلام
به منظور بهبود صنعت کفش، در اینجا راهکاری برای بهبود اقتصاد چرخشی در صنعت کفش و استفاده مجدد از مواد استفاده شده در تولیدات جدید مانند تعیین نقاط جمع آوری کفش برای استفاده مجدد پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه، استفاده حداکثری یا استفاده مجدد از مواد تولید شده در تولیدات جدید است که علاوه بر اینکه یک سرمایه گذاری متمرکز بر محیط زیست است، به ایجاد شغل نیز کمک می کند. برای شروع این سرمایه گذاری به تحلیل SWOT (نقاط ضعف، فرصت ها و تهدیدها) برای برنامه ریزی پروژه نیاز است؛ اگر یک شرکت بخواهد رویکرد نوآورانه داشته باشد، انواع کفش را جمع آوری کرده و از آنها برای تولید جدید و یا برای فروش به شرکت های همان صنعت استفاده خواهد کرد و درنهایت، حداکثر استفاده از تولیدات قدیمی را برده و به ایجاد مشاغل جدید کمک می کند. هر شرکت به عنوان نقطه ضعف، پیک تولید خواهد داشت زیرا باتوجه به دورریزی های جامعه، به فرایندهای تولید وابسته خواهد شد که ممکن است باعث شود تا تولیدکنندگان برخی فرایندها یا خطوط تولید را مجزا کنند. با وابستگی تولید، تطبیق سفارشات عمده دشوار خواهد بود. از آنجا که فرصت های ایجاد شرکت به کاهش ضایعات کفش در محل های دفن زباله کمک می کند، محصولات و مواد جدید توسعه یافته و بازیافت ضایعات صنعت کفش با تکیه بر استراتژی های بازاریابی متحول خواهد شد. درنهایت چالش ها و محدودیت های تاسیس شرکت باهدف جمع آوری ضایعات کفش برداشته خواهند شد. علاوه براین، هزینه های تولید نیز کاهش می یابد و این کاهش هزینه شامل شرکت های رقیب همچون شرکت های مواد اولیه، کود و شرکت هایی که محصولات خود را پس از استفاده جمع آوری می کنند، نیز می شود. اجرای این پروژه با اقدام چرخشی در صنعت کفش، ارزش گذاری و فروش مجدد محصولات دست دوم، تولید محصولات جدید از مواد و اجزای کفش ضایعاتی مطابقت دارد.
