هفت موردی که در خصوص پلاستیک ها و بازیافت آنها نمیدانید:
برای بسیاری از افراد، اهمیت به محیط زیست با نشانه های بازیافت بروی محصولات اغاز شده و به سطل زباله ختم میشود. حرکتی ساده مانند انداختن یک زباله در جعبه ای که بروی ان نشان های بازیافت قرار دارد، باعث میشود تا با خود فکر کنیم که وظیفه خود در مقابل محیط زیست را به طور کامل انجام داده ایم.
دقیقا مانند ان است که نیمی از یک شیرینی شکلاتی را بخوریم- این کار برای ما لذت بخش است ولی نه خیلی. به طور مشابه اعتماد ما به معجزه ی بازیافت باعث شده تا خرید و استفاده از محصولات پلاستیکی با عذاب وجدان خیلی کمتری صورت گیرد.
روند بازیافت با میزان تقاضای بازار، تعیین قیمتها، قوانین عمومی تعیین میشود و موفقیت هر کدام به دیگری وابسته است، از طراح محصولات تا زباله سازها، جمع کننده زباله ها و کارگران کارخانه های بازیافت.
نحوه مصرف محصولات و نحوه دوراندازی انها به خوبی ارزش و کیفیت مصرف انها در قالب جدید را تعیین میکند و مصرف کنندگان خیلی بیشتر از انچه که تصور کنند، نقش مهمی در بازیافت دارند. با خودتان فکر کنید: محصولات بازیافت شده باید با محصولات جدید در بازار رقابت کنند، در هر صورت چه کسی میخواهد محصولی با کیفیت پایین تر خریداری کند؟
7 نوع طبقه بندی مواد پلاستیکی و انکار فرضیه ها و اشتباهات مرتبط با پلاستیک و بازیافت انها
1.تمام مواد پلاستیکی قابل بازیافت نیستند
بازیافت با دو مورد بسیار مهم تعیین میشود: بازار و دولت. اما در صورتی که تقاضای کافی از سمت بازار وجود نداشته باشد، مواد بازیافتی تقریبا غیر قابل استفاده خواهند بود. در واقع انداختن انها در سطل زباله نمیتواند تفاوتی ایجاد کند و این در صورتی است که نتوان انها را به پول تبدیل کرد. در نهایت اگر تقاضایی برای این محصولات نباشد و یا محصول پس از بازیافت کیفیت خیلی پایینی داشته باشد، محصول به محل های دفن زباله منتقل خواهد شد.
دولت نیز نقش مهمی در این خصوص ایفا میکند. قوانین دولتی، موقعیتهایی را برای کمپانی ها در بازار فراهم میکنند تا بتوانند محصولاتی را که از لحاظ قانونی مجاز هستند را بازیافت نمایند.
از طرف دیگر سرمایه گذاری عمومی در سیستمهای بازیافتی میتواند به تداوم و موفقت بلند مدت انها کمک کند. هزینه خرید یک محصول پلاستیکی نو خیلی کمتر از حقوق فردی است که بروی محصولات بازیافتی نظارت میکند ولی در عین حال بهای محیط زیست خیلی بیشتر است.
وجود نشان بازیافت بروی محصولات به این معنی نیست که ان محصول حتما قابل بازیافت است
2.تمام مواد پلاستیکی یکسان تولید نمیشوند
مواد پلاستیکی با توجه به سیستم کدگذاری رزین و یا RIC دارای هفت نوع متفاوت هستند.انها بر اساس میزان حرارت وارده و طبقه بندی شمارشی ( از یک تا هفت) از یکدیگر متمایز میشوند. این طبقه بندی شمارشی فقط به شما اطلاع میدهد که ماده موردنظر به کدامین دسته از پلاستیکها تعلق دارد. به عنوان مثال:
شماره 1: (PET) مانند بطری های آب – با بالاترین ارزش بازیافتی. بهتر است انها را در مقابل نور خورشید قرار ندهید تا مواد سمی در داخل ظرف وارد نشوند(برای سلامتی مضر است)
شماره7:( سایر موارد) این گروه، محصولات متنوعی را شامل میشود مانند پلاستیکهای غیر قابل بازیافت و ساخته شده از ذرت. شما به عناون یک مصرف کننده نمیتوانید تفاوت انها را متوجه شوید.
انچه که به شما گفته نمیشود:
3.لیوانهای قهوه در واقع قابل بازیافت نیستند
ایا شما حس خوبی دارید وقتی که لیوان کاغذی قهوه را تمام کرده و ان را در داخل سطل زباله می اندازید؟ پوشش پلی پروپیلین از ورود مایع به داخل کاغذ جلوگیری میکند(در نتیحه پوست شما نمیسوزد) و همچنین باعث میشود تا نوشیدنی گرم شما به سرعت سرد نشود.
از انجایی که در ساخت این محصولات از دو نوع ماده متفاوت استفاده میشود، نمیتوان انها را بازیافت نمود مگر اینکه دو ماده از هم جدا شوند. امکان انجام این کار توسط دست نیز وجود نداشته و باید با دستگاه های ویژه ای صورت گیرد.
محصولاتی بیشترین قابل بازیافت را دارند، که از یک تک ماده تشکیل شده باشند مانند بطریهای پلاستیکی که به طور خالص از PETساخته شده اند.
این نوع از طراحی لایه لایه باعث میشود تا روند بازیافت با دشواری خیلی بیشتری صورت گیرد زیرا لایه ها با ضخامت پایین و با فاصله خیلی کم بروی هم قرار گرفته اند. جداسازی این لایه ها از هم و بازیافت هر کدام به طور جداگانه در یک کارخانه بسیار هزینه بر بوده و زمان زیادی را نیز تلف خواهد کرد.
4.امکان بازیافت پلاستیکهای کثیف وجود ندارد
ایا کمی از سس پیتزا و یا مواد پنیری ان بروی بسته ی پیتزا باقی مانده اند؟ این ماده نمیتواند بازیافت شود ولی شما در هر صورت میتوانید ان را برای کود استفاده کنید. تمام مواد پلاستیکی که لکه هایی از مواد غذایی داخل و یا روی خود داشته باشند، نمیتوانند بازیافت شوند. به منظور تبدیل پلاستیکها به مواد بازیافتی انها باید کیفیت خوبی داشته باشند. بنابراین چه کاری میتوان انجام داد؟
ابتدا انها را بشویید تا بتوان انها را بازیافت نمود. مواد پلاستیکی را پس از هر بار مصرف بشویید تا امکان بازیافت انها وجود داشته باشد.
در تایوان، چندین دسته متفاوت از مردم زباله ها را دسته بندی میکنند، باقی مانده های مواد غذایی را برداشته و سپس ظرف ان را به کارخانه های بازیافت ارسال میکنند(زیرا ماده تشکیل دهنده بیرونی انها کاغذ است)
سپس تعدادی از کارخانه های بازیافت این مواد را گرفته و چندین بار میشویند. در نهایت انها تکه تکه شده و حرارت داده میشود و به محصولی جدید تبدیل میشود.
مواد پلاستیکی را قبل از ورود به سطل زباله به طور کامل بشویید و تمام مواد غذایی باقی مانده بروی انها را بردارید تا شانس ورود به کارخانه های بازیافت را داشته باشند
5.بازیافت مواد پلاستیکی کیفیت انها را کاهش میدهد
ابتدا بهتر است بدایند که پلاستیک نوعی پلیمر است؛ زنجیره های بزرگی از اتم که درواحدهای تکراری به یکدیگر متصل شده اند و در مقایسه با انواع یافت شده در طبیعت بلند تر هستند. بنا بر موسسه تاریخ علم، طول این زنجیره ها و الگوی قرار گیری انها در کنار هم باعث شده تا انها ساختاری قوی، سبک و انعطاف پذیر پیدا نمایند.
هر باری که یک ماده پلاستیکی بازیافت میشود،طول زنجیره پلیمری نیز کاهش می یابد بنابراین کیفیت هم کم میشود
یک ماده پلاستیکی میتواند نهایتا 2 تا 3 بار بازیافت شود و بیشتر از این مقدار باعث میشود تا محصول یاد شده غیر قابل استفاده گردد. همچنین در هر بار بازیافت، از مواد خام دیگری نیز استفاده میشود تا کیفیت ان را افزایش دهد.
6.شیشه ها و مواد فلزی میتواند به تعدادی نامتناهی بازیافت شوند
بله درست متوجه شدید. مواد فلزی و شیشه ای بر خلاف پلاستیک این امکان را دارند تا بدون کاهش کیفیت و یا خلوص، به تعدادی نامتناهی بازیافت شوند. همچنین نیازی نیست که در ساخت مجدد انها از مواد خالص استفاده شود . بازیافت شیشه و پلاستیک شکل نهایی از اقتصاد گردشی است، فرایند استفاده و سپس استفاده مجدد مواد بدون تولید هیچ گونه ماده زائدی.
7.گروه سایر مواد
دفعه بعدی که از مواد پلاستیکی استفاده میکنید، حتما ان را برگردانده و بخش زیر ان را بخوانید و اگر #7 را دیدید،مطمئن باشید که نمیتوانید امکان بازیافت و یا عدم بازیافت محصول مورد نظر را متوجه شوید (حتی افرادی که در صنعت بازیافت کار میکنند و خود بازیافت کنندگان نیز گاهی نمیتوانند).
#7 گروهی از مواد است که در بین طبقه بندی های 1 تا 6 قرار نمیگیرد و شامل پلاستیکهای غیر قابل بازیافت و تجزیه پذیر در محیط زیست میشود. به عنوان مثال پلی لاکتیک اسید در دسته #7 قرار میگیرد و از نوعی نشاسته گیاهی به جای نفت ساخته میشود و به همین دلیل قابلیت تجزیه در محیط زیست را دارد. محصولات تجزیه پذیر نام برده شده فقط در صورتی میتوانند با مواد محیطی ترکیب شود که به کارخانه های ویژه ای منتقل شوند. در این اماکن، حرارت و رطوبت به طور ویژه ای کنترل میشود و با سایر مواد کامپوزیتی در یک محل انباشته میشوند.( در صورتی که این مواد پلاستیکی در محهای دفن زباله قرار گیرند و یا با سایر مواد زائد ترکیب شوند، قابلیت ترکیبی انها بی اهمیت خواهد شد. در هر صورت وقتی این مواد در بین لایه ها زباله قرار میگیرند، نمیتوانند دوباره به طبیعت بازگردند.
یکی دیگر از موادی که در دسته #7 قرار میگیرد، ملامین است، نوعی پلاستیک غیر قابل بازیافت که در تولید ظروف مواد غذایی مانند کاسه ها استفاده میشود. علت شهرت ان نیز دوام بالا و قابلیت قرارگیری ایمن در ماشین ظرفشویی است.
شما نمیتوانید ملامین را بازیافت کنید زیرا نوعی پلاستیک ترموست است و دوباره ذوب نخواهد شد.
ما در دوره پلاستیک زندگی میکنیم
از لباسهایی که می پوشیم تا مواد غذایی که استفاده میکنیم، پلاستیک به یکی از اجزای اصلی در خانه ها و جوامع تبدیل شده است. با توجه به اینکه این ماده بنا بر نظر متخصصین پس از 450 تا 1000 سال در طبیعت تجزیه میشود(عده ای باور دارند که مواد پلاستیک هیچ گاه در طبیعت تجزیه نمیشوند) و همچنین اهمیت بالای ان در زندگی روزمره ، بهتر است که اطلاعات دقیق تری در این مورد داشته باشیم.
برای بسیاری از افراد، اهمیت به محیط زیست با نشانه های بازیافت بروی محصولات اغاز شده و به سطل زباله ختم میشود. حرکتی ساده مانند انداختن یک زباله در جعبه ای که بروی ان نشان های بازیافت قرار دارد، باعث میشود تا با خود فکر کنیم که وظیفه خود در مقابل محیط زیست را به طور کامل انجام داده ایم.
دقیقا مانند ان است که نیمی از یک شیرینی شکلاتی را بخوریم- این کار برای ما لذت بخش است ولی نه خیلی. به طور مشابه اعتماد ما به معجزه ی بازیافت باعث شده تا خرید و استفاده از محصولات پلاستیکی با عذاب وجدان خیلی کمتری صورت گیرد.
روند بازیافت با میزان تقاضای بازار، تعیین قیمتها، قوانین عمومی تعیین میشود و موفقیت هر کدام به دیگری وابسته است، از طراح محصولات تا زباله سازها، جمع کننده زباله ها و کارگران کارخانه های بازیافت.
نحوه مصرف محصولات و نحوه دوراندازی انها به خوبی ارزش و کیفیت مصرف انها در قالب جدید را تعیین میکند و مصرف کنندگان خیلی بیشتر از انچه که تصور کنند، نقش مهمی در بازیافت دارند. با خودتان فکر کنید: محصولات بازیافت شده باید با محصولات جدید در بازار رقابت کنند، در هر صورت چه کسی میخواهد محصولی با کیفیت پایین تر خریداری کند؟
